środa, 3 lutego 2016

Powrót do działalności internetowe


Howard Tenens - Mercedes Actros
Witam wszystkich bardzo serdecznie po długim czasie mojej nieobecności. Tak jak widać na blogu ostatni post z trasy, gdy jeszcze pracowałem w firmie D&J Reclik i jeździłem po Unii jest z Maja 2013 roku. Później pojawiły się dwa posty po których nastąpiła przerwa. W sumie minęło ponad dwa i pół roku, od czasu gdy aktywnie prowadziłem bloga. W tym czasie, gdy nic nie pisałem na blogu w moim życiu wydarzyło się w bardzo dużo spraw oraz problemów z którymi musiałem sobie poradzić. Zanim zacznę dzielić się z Wami tym co przez ostatnie dwa i pół roku wydarzyło się w moim życiu, chciałbym przeprosić wszystkich czytelników bloga za to że zniknąłem z internetu praktycznie bez słowa. W tym momencie kieruję do Was Głośne, Szczere Przepraszam !
Miałem bardzo duże kłopoty ze zdrowiem i zagrożona była przyszłość moja i mojej rodziny od strony finansowej właśnie z powodu złego stanu moich nóg. Również, zagrożona była moja przyszłość jako kierowca ciężarówki z powodu choroby achillesów ( czyt, Ostroga Haglunda ). Powiem szczerze, bardzo mocno musiałem walczyć, aby uciec przed depresją, której oddech czułem na plecach każdego dnia, gdy choroba zaczynała przybierać na sile. Po przyjeździe do UK stan moich nóg pogarszał się z miesiąca na miesiąc, aż w efekcie tego musiałem przejść chirurgiczną operację usunięcia ostrogi w prawej nodze, która to operacja wyłączyła mnie z pracy na ponad trzy miesiące. Nie wiedziałem kiedy i czy w ogóle wrócę jeszcze za kółko dużego zestawu.

O tych wszystkich problemach, które spotkały mnie i moją rodzinę będę pisał również na tym blogu.
Napisałem " również ", ponieważ postanowiłem założyć drugiego bloga, na którym będę opisywał moją chorobę. Blog nazywa się " Przez życie z ostrogami " i będę tam pisał o moich problemach które miałem spowodowane chorobą. W jaki sposób sobie poradziłem oraz jak sobie radze teraz, ponieważ walki z chorobą jeszcze nie zakończyłem.
Link do bloga znajduje się poniżej:
http://www.ostrogahaglunda.blogspot.com

Na blogu " Życie w trasie " głównie zajmę się tematami " truckerki ", chociaż czasami wspomnę o chorobie, ponieważ jest częścią mojego życia, którą zabieram codziennie do pracy. Czasami choroba nasila się i wtedy muszę mieć dni wolne od pracy, więc gdy będę o tym pisał, siłą rzeczy pojawi się kilka zdań o chorobie.


Wczoraj w pracy, nagrałem film i dzisiaj umieściłem go na moim kanale YT.  poniżej znajduje się ten film.


Młody Trucker - Forum początkujących kierowców zawodowych



Pod filmem napisałem kilka zdań. Pozwoliłem sobie umieścić ten sam tekst na blogu, ponieważ mówi on w jaki sposób teraz żyję . Mój nowy sposób życia z pewnością będzie widoczy w mojej działalności internetowej. Zapraszam do przeczytania tego tekstu :


" W filmie w skrócie opowiedziałem jakie mam plany dotyczące działalności internetowej. Mówię tam również o mojej chorobie, która trwa ponad cztery i pół roku. W tym czasie z powodu choroby, byłem bardzo ograniczony jeżeli chodzi o realizacje swoich planów. Jednak przez ten okres czasu, wszystkie główne cele które sobie wytyczyłem - zrealizowałem. Nie poddałem się chorobie i postanowiłem działać choć kosztowało mnie to dużo  więcej wysiłku w porównaniu gdybym był całkowicie zdrowy. Przechodząc przez to doświadczenie w moim życiu zrozumiałem jakim darem człowiek dysponuje. Ten dar nazywa się - ZDROWIE. Bardzo często jesteśmy tak przyzwyczajeni do tego , że jesteśmy zdrowi, że nie zauważamy tego daru i pomimo że go mamy często czujemy się nieszczęśliwi i niespełnieni. Nie cieszymy się z każdego dnia, że możemy się poruszać i żyć bez ograniczeń. Pomimo tego że nie mamy fizycznych ograniczeń często  mamy ograniczenia we własnej głowie, które blokują nas przed działaniem. Nie zauważamy różnych rzeczy które nas otaczają jak np. Cudownego daru - jakim jest zdrowie, pozwolę sobie powtórzyć drugi raz. Zrozumiałem to i postanowiłem walczyć o zdrowie, o szczęście i przyszłość mojej rodziny. Zrozumiałem, że życie w każdej chwili może się zmienić. Zrozumiałem jak cennym darem jest moje zdrowe ciało. Zrozumiałem, że życie w każdej chwili może się nawet skończyć. Postanowiłem żyć pełnym, szczęśliwym życiem i cieszyć się z każdej chwili. Chce pokazywać swoje życie w taki sposób, że każdy dzień jest darem i chcę z tego daru mądrze korzystać. Chcę również Wam powiedzieć, że nie ma co tracić czasu i czekać na idealną okazję do realizacji swoich marzeń, do zmiany życia na lepsze. Szkoda czasu - Należy działać bez względu na okoliczności.  Pomimo choroby idę do przodu i o tym chcę pisać, aby zachęcić was do działania. "

Jest to malutki ułamek mojego nowego sposobu na życie. Poprzez chorobę, która dała mi nieźle w " kość ", zrozumiałem wiele rzeczy, Bardzo dużo zmieniłem w moim życiu i o tych zmianach będę pisał.

Myślę, że na dobry początek nie ma potrzeby pisać teraz więcej. W kolejnych postach będę pisał o pracy kierowcy w UK oraz o moim życiu prywatnym. Jesteśmy bardzo szczęśliwą rodziną i tym szczęściem chcę podzielić się z wami, mając nadzieję, że zostaniecie zarażeni dobrą energią, którą chcę Wam przekazać.

Moje motto brzmi.

- Każdego dnia być szczęśliwym
- Każdego dnia być wdzięcznym
- Każdego dnia kochać
- Każdego dnia zmieniać świat na lepszy


" Myśli stają się rzeczywistością"

Inside Freedom


Link do nowego bloga znajduje się poniżej :
http://www.ostrogahaglunda.blogspot.com


Zapraszam !!!!

piątek, 24 lipca 2015

Po co Ci pasy, jedź !!!


Mercedes Actros
Witam po dłuższej nieobecności na blogu. Przeglądałem dzisiaj zawartość bloga i znalazłem post, który napisałem w tamtym roku. Post, który zatytułowałem " Po co Ci pasy, jedź !!! " Gdy pisałem tamten post, wówczas byłem w UK ok. 6 miesięcy i prawie tyle samo miałem doświadczenia jako kierowca CE ( class 1 ) w jeździe z kierownicą po prawej stronie. Krótko mówiąc niecałe 6 miesięcy doświadzenia w jeździe po UK ( United Kingdom - Zjednoczone Królestwo ). Dzisiaj mam więcej doświadczenia w UK od czasu napisania tego posta. Wiecej  przejechanych kilometrów, chociaż żyjąc tutaj powinienem napisać " więcej przejechanych mil ". Nie chcę teraz rozpisywać się na temat mojej pracy, na  
temat mojego życia jako kierowca ciężarówki żyjący i pracujący w UK. Kierowcy, który ma porównanie pomiędzy pracą na terenie Unii Europejskiej z pracą na terenie UK. Jako kierowca zawodowy pracuję od roku 2001. W skrócie przebieg mojej kariery można zobaczyć na filmie pt " KDtruck - Kierowca zawodowy " , który umieściłem na blogu ( lewa ,górna strona bloga ). Jako kierowca kat.CE ( class 1 ) pracuję prawie 4 lata i właśnie moja działalność internetowa do tej pory głównie skupiała sie na tym okresie ( kat.CE ). Jeżeli chodzi o to co robię teraz, gdzie pracuję, jak wygląda praca kierowcy w UK, ile można zarobić itd. nie będę teraz pisał ponieważ to nie jest temat na ten post. Nie wracam jeszcze do działalności internetowej na pełnych obrotach jak to było do czasu gdy zawiesiłem działalność. Nie planuję narazie kręcić filmów. Pracuję, zdobywam doświadczenie, poznaję życie w UK, poznaję możliwości jakie oferuje ten kraj i w przyszłości chciałbym się z Wami tym doświadczeniami podzielić.


Zdobyć Cel !!!
Myślę, że wiele osób szuka swojej drogi w życiu, Możliwe, że niektórzy myślą o przyjeździe do UK. Możliwe, że są osoby, które obserwują moją działalność internetową i przygotowują się do egzaminu na kat.C lub E. Młode osoby, które chcą zostać kierowcami zawodowymi i zastanawiają się co będzie dalej gdy zdadzą egzamin i ze wszystkimi papierami będą szukać pracy. Czy będzie praca dla świerzego kierowcy bez doświadczenia. Piszę " świerzego kierowcy " ponieważ młody kierowca, wcale nie znaczy młody wiekiem kierowca. Możliwe, że również moją działalność obserują osoby powyżej 30-go lub 40-roku życia i zastanawiają się, czy nie jest zapóźno aby zostać kierowcą zawodowym 40 tonowego składu. Jak pisałem wcześniej, jeszcze nie wracam z działalnością internetową na pełnych obrotach, ale myślę, że na dobry początek, w komentarzach możecie pisać co Was interesuje. Pamietajcie - Nie ma głupich pytań. Każdy kiedyś zaczynał w tej pracy. Ja też kiedyś nie miałem doświadczenia ;) Gdy będą pojawiać się pytania, będę starał się na nie odpowiadać.

A teraz chciałbym wrócić do posta, którego napisałem ponad rok temu. Postanowiłem nic w nim, nie zmieniać. Post dotyczy min. mojej pierwszej pracy na zestawach w Polsce. Również, osoby które nie widziały jeszcze filmu z tej pracy mogą go teraz zobaczyć, umieściłem go na końcu posta.
Zapraszam :)


Po co Ci pasy, jedź !!!

UK - Stobart Volvo FH460- Dostawa do Tesco

Praca kierowcy ciężarówki. Czy to tylko praca kierowcy ciężarówki ? Czy to jest jakiś prestiż, być kierowcą ciężarówki ? Tak myślałem, mam problemy aby rozwinąć swoją myśl. Dlaczego ? Im dłużej zastanawiam się jak poskładać swoje myśli w jakąś sensowną całość, tym coraz bardziej uświadamiam sobie, jak różną wykonuję pracę tutaj w UK od tej, którą wykonywałem pracując w polskiej firmie w Polsce. Celowo nie piszę nazwy firmy, bo mam na myśli ogólnie pracę w polskim transporcie. Wczoraj gdy wsiadłem do ciężarówki Volvo FH 460 automat i zapinałem pasy bezpieczeństwa, przypomniałem sobie pewną sytuację, która miała miejsce w mojej pierwszej pracy na dużych w polskiej firmie.


Jazda po kraju - weekendy w domu - płacone za kilometr.

Wrzesień 2011 
Wsiadłem do Renault Magnum z roku 1997 lub 99, dokładnie nie pamiętam. Szef powiedział co mam robić, gdzie jechać itd. Powiedziałem - dobra jadę. Chciałem zapiąć pas bezpieczeństwa, ale nigdzie go nie znalazłem. Rozglądałem się po całej kabinie, ale pasów bezpieczeństwa nie znalazłem. Pytam więc " szefa ", gdzie są pasy, w odpowiedzi usłyszałem. Oczywiście " szefa " celowo napisałem w cudzysłowiu, bo temu człowiekowi było bardzo daleko do prawdziwego szefa. Oto jak wyglądała nasza rozmowa :


Polska - Renault Magnum - Radomsko
- Gdzie są pasy ? - pytam.
- Jakie pasy ? - " szef " odpowiada.
- Pasy bezpieczeństwa - mówię.
- Po co Ci pasy bezpieczeństwa ? - " szef " się pyta.
- Bo zawsze jeżdżę w pasach bezpieczeństwa - odpowiadam.
- Tutaj nie ma - " szef ".
- No to nie dobrze - mówię - moje bezpieczeństwo i moje pieniądze za mandaty.
- Tutaj nie trzeba, ten rocznik nie musi mieć pasów bezpieczeństwa - " szef ".
- Hmm ? - ja - z przymrużonym okiem.
- A po za tym .... - rozgadał się " szef "
Słuchajcie co powiedział - automatycznie jego słowa wyryły się w mojej głowie.


Pasy są Ci nie potrzebne. Jak zderzysz się z osobówką, to nawet nie poczujesz, a jak zderzysz się z inną ciężarówką lub ścianą to Ci nawet pasy nie pomogą

Więc, gdy wczoraj zapinałem pas bezpieczeństwa w kilku letnim Volvo, przypomniały mi się jego " szefa "słowa. Po co pasy ?. po co tacho ?. po co spać ?. Pracowałem tam cztery dni. Od środy wieczorem do soboty do popołudnia. Zrobiłem jeden kurs ze śląska nad morze i spowrotem. Przez te dni spałem w sumie ok 14 godzin. Jechałem po zakazach tonażowych, bo " szef  " chciał oszczędzić na opłatach " Viatol ". Jechałem na dwóch tarczach, nie przestrzegając wogóle przepisów o czasie pracy kierowców. Żadnych pauz 9 czy 11 godzin.

- Co robisz ? - dzwonił i pytał " szef "
- Pauzę, bo nie dam rady już jechać - mówiłem.
- Nie ma takiej opcji - powtarzał - masz jechać, masz jechać.

Jechałem bez nawigacji, bo samochód miał GPS i " szef " dzwonił do mnie, mówiąc którędy mam jechać. Za każdym razem, gdy nawigacja prowadziła mnie na jakąś " normalną " drogę, " szef " dzwonił i zmieniał trasę, aby ominąć " Viatol ". Po kilku wskazówkach " szefa - pilota " , wyłączyłem nawigację, bo już nie mogłem słuchać - " Jesteś po za trasą, następna będzie lepsza ".

W sobotę, po czterech dniach " komedii " za kierownicą, spakowałem swoje rzeczy i zadzwoniłem do " szefa " mówiąc:
- Proszę pana, proszę przyjechać po ciężarówkę, ja kończę pracę w pana firmie.
- Nie ma takiej opcji - mówił.
- Kończę pracę i zdania nie zmienię - powiedziałem - Proszę przyjechać po auto jestem w Radomsku.
- Nie ma takiej opcji - powtarzał - Nie ma takiej opcji.

Tak, nie ma takiej opcji, żebym pracował w firmie " Krzak ".

Od tamtych dni, minęło prawie trzy lata, aż trzy lata lub dopiero trzy lata. Po doświadczeniach z tamtą firmą, zdecydowałem, że nie będę jeździł po kraju. Poźniej była jazda po Unii teraz jest jazda po UK.

Post napisany wiosną 2014


Zapraszam na film pt: " Pierwsza praca na zestawach - firma " Krzak "

KDtruck.




niedziela, 11 maja 2014

Kradzież paliwa - temat rzeka.

Kradzież kradzieży nie równa

Przejdż do artykułu
Temat kradzieży paliwa z ciężarówek w czasie, gdy kierowca śpi wraca jak bumerang. My kierowcy wiemy, że tak jest i że tak będzie. Młodzi kierowcy, którzy dopiero zdobywają uprawnienia, lub szukają swojej pierwszej pracy powinni się z tą myślą oswoić. Takie jest moje zdanie. Sam w styczniu 2012 przekonałem się na własnej skórze, co znaczy zostać okradzionym z paliwa podczas snu. Dla przypomnienia tamtej sytuacji opiszę jak do tego doszło. Było to w nocy z 12 na 13 stycznia. Z czwartku na piątek. Dla przesądnych dodam 13 w Piątek, między godziną 01:00 a 04:00. Zakończyłem piętnasto godzinny dzień pracy i zacząłem robić dziewięcio godzinną pauzę.

Szukając miejsca na nockę, wylądowałem na zatoczce SOS przy bardzo ruchliwej dwupasmowej drodze szybkiego ruchu E60 ( N165) między Nantes a Vannes we Francji. ( takiego miejsca się nie zapomina ). Nie chciałem iść szybko spać z obawy właśnie o swoje paliwo, albo jak niektórzy mogą powiedzieć z obawy o mojego szefa paliwo. Więc, pomimo zmęczenia nie chciałem iść szybko spać. Pauzę rozpocząłem ok. godz. 21:00 i planowałem ruszyć o 06:00 rano następnego dnia. Postanowiłem, że położę się spać o 01:00 w nocy i będę spał do 04:00. Trzy godziny, tylko trzy godziny i aż trzy godziny !
To wystarczyło, abym został okradziony z ok. 700 - 750 litrów diesla. Jak to się stało ?!. Spałem tylko trzy godziny ! Siedziałem zmęczony z " zapałkami w oczach " i nasłuchiwałem czy na zewnątrz nic podejrzanego się nie dzieje. Później leżałem na łóżku i dalej nasłuchiwałem. Co chwilę zaglądałem z za firanki, czy nikt nie kręci się obok baków z paliwem. Gdy już zasnąłem, a jestem pewny, że było już po pierwszej w nocy wystarczyło trzy godziny, aby obudziło mnie zimno w kabinie. Był 13 styczeń i gdy złodzieje opróżnili obydwa " kotły " webasto przestało dostawać paliwo i to było powodem, że przestało chodzić. Obudziło mnie zimno, które ogarnęło całą kabinę. Spojrzałem na zegarek, było przed czwartą rano. Obudziłem się zanim budzik zaczął dzwonić. Było już po wszystkim. Wystarczyło trzy godziny snu, lub aż trzy godziny snu. Może wcale nie powinienem spać ? Może po pracy powinienem pilnować paliwa ?
Oczywiście, że żartuję. Po ciężkim, długim dniu pracy kierowca musi spać, aby na następny dzień nie był zagrożeniem dla siebie i innych kierowców. Musi spać, aby nie być czterdziesto tonową, żywą bombą rozpędzoną na drodze i w momencie zaśnięcia, kasującą wszystko co stanie jej na drodze. Wszystko i wszystkich.
Poniżej, możecie zobaczyć film z tamtej kradzieży. Film, który już jest na YT ponad dwa lata, film który zatytułowałem " Son of a Bitch ".


Młody Trucker - Forum początkujących kierowców zawodowych


Gdy kilka dni temu, przeczytałem artykuł o kierowcach z Rumunii, kradnących paliwo swoim kolegom po fachu, to zaniemówiłem z wrażenia. Pozwoliłem sobie na początku posta umieścić zdjęcie, które ukazało się na wielu stronach dotyczących ogólnie mówiąc " Truckerki ". Możecie, kliknąć w zdjęcie i automatycznie zostaniecie przekierowani na stronę z tym artykułem.
Gdy zostałem okradziony z paliwa, stałem sam na zatoczce. Zastanawiałem się później, czy nie popełniłem błędu stając tam  sam. Czy może mogłem wcześniej zakończyć dzień i stanąć gdzieś na " pompie ", razem z innymi kierowcami i innymi ciężarówkami. Bardzo dużo pytań zadawałem sobie i do końca nie potrafiłem znaleźć stu procentowej dobrej odpowiedzi. Ale po tym co zobaczyłem kilka dni temu, to powiem krótko. Nie mam więcej pytań. Nie mam pytań i nie znam już odpowiedzi, gdzie jest bezpiecznie. Jeżeli dochodzi do tego, że stoimy w rajce, zderzak w zderzak z inną ciężarówką, z " innym " kierowcą i ten " inny "kierowca  ciężarówki okrada swojego " sąsiada " " innego " kierowce ciężarówki, to po prostu ręce opadają i nie mam więcej pytań.
Z mojej strony, życzę Wam aby nigdy nie spotkała Was taka sytuacja. Nie jest to miłe, ani przyjemnie zamiast na załadunek czy rozładunek zajmować się na szybko tankowaniem ciężarówki. Czasami, może się zdarzyć, że po kradzieży kierowca usłyszy głupie komentarze ze strony innych kierowców a nawet i szefa. Został okradziony ?, czy może pozwolił się okraść ?
Po tym co można zobaczyć na tych zdjęciach i przeczytać w artykule, widać że są kierowcy, którzy uczciwie pracują i śpią zmęczeni po pracy i nie przyzwalają na kradzież paliwa. Powiem wprost, nie biorą udziału w zorganizowanej kradzieży. Stoją w rajce, idą spać i ufają że na oświetlonym dużym parkingu na " pompie "  nic im nie grozi, a tu " szok " po przebudzeniu.
Jak to się stało ? Przecież nie stoję na ciemnym dzikusie sam ! Jak to się stało ?
Jest odpowiedź. Przeczytaj artykuł, dowiesz się " jak to się stało "
Kolejny raz przysłowie się sprawdziło - " Najciemniej jest pod latarnią ".

Pozdrawiam KDtruck - Szerokości.

wtorek, 7 maja 2013

Laptop padł, kuchenka w ogniu

Francja - Pauza 45 minut przy nacjonalce N - 13

W ostatniej trasie miałem kilka ciekawych przygód związanych z rzeczami martwymi. W związku z tym, w mojej głowie siedzą dwa tematy, o których chcę napisać w tym poście. Mapy i turystyczna kuchenka gazowa. Bardzo dużo osób pyta mnie w komentarzach lub na PW, właśnie o te rzeczy.
- Jaką masz nawigację ?
- Na jakim profilu jeździsz ?
- Jak sprawuje się Auto Mapa w europie ?
- Jaką mapę używasz na laptopie ?
- Czy wolno jeździć z otwartym laptopem ?
- Jak działa GPS na laptopie, że widzisz swoją pozycję ?
To są pytania, które najczęściej się powtarzają. Pytania dotyczące map, nawigacji i laptopa.
Kolejną grupą pytań, są pytania na temat turystycznej kuchenki gazowej, którą codziennie używam w trasie.
- Jak sprawuje się ta kuchenka ?
- Na ile starczy jeden pojemnik z gazem ( kartusz ) ?
- Jak szybko gotuje się na tej kuchence ?
Odpowiadając na pytania, będę z Wami szczery. Wszystko ma wady i zalety. W ostatniej trasie, a dokładnie w pierwszym tygodniu padł mi laptop. Więc pozostałe dwa i pół tygodnia byłem bez internetu i bez mapy Auto Route 2011. Również kuchenka gazowa, a dokładniej kartusze pokazały mi swoją złosliwą stronę. Jeden nowy, pełny gazu kartusz nie działał, a drugi źle zamontowałem i podczas gotowania wody na kawę z kuchenki buchnął ogień na wysokość ok. dwudziestu pięciu centymetrów. Ale po kolei.

Auto Route - elektroniczna mapa vs. Mapy papierowe
Dwa atlasy samochodowe. Jeden Europy drugi Francji
Temat bardzo długi. Bardzo dużo można powiedzieć na temat map cyfrowych i papierowych. Które są lepsze ? Osobiście wypróbowałem jedne i drugie. Zawsze w trasie mam laptopa z mapą cyfrową oraz mapy papierowe ( atlasy samochodowe ). W tym poście nie będę pisał, które są lepsze. Każdy ma swoje zdanie. Jedni używają tylko map papierowych. Inni wspomagają się dodatkowo nawigacją. Jeszcze inni, używają tak jak ja mapy cyfrowej z anteną GPS. Napiszę o swoich spostrzeżeniach i wnioskach. Zaczynając rozmowę na ten temat, należy zauważyć, że kierowca z dwudziestoletnim doświadczeniem będzie znał bardzo dużo dróg, firm, skrótów którymi będzie mógł jechać. Jeżdżąc po europie, bedzie ją znał jak własną kieszeń. Będzie znał parkingi,pompy, drogi krajowe bez zakazu dla ciężarówek itd.Prawdopodobnie nie będzie potrzebował zbyt często używać ani mapy papierowej
ani cyfrowej, a nawigacja będzie mu potrzebna, tylko po to, aby znaleźć nowy adres, który będzie jego celem. Kierowca, który jeździ w systemie pracy " kółka " na stałych trasach, prawdopodobnie nawet nawigacji nie będzie musiał używać.
Jednak co ma zrobić kierowca, który dopiero zaczyna swoją przygodę z " truckerką ". Obojętnie czy to jest kraj czy zagranica. Kierowca, nie posiadający doświadczenia potrzebuję dobrej nawigacji z dobrą mapą oraz dobrych, dokładnych papierowych map.
Powiem o zaletach i wadach map cyfrowych i papierowych.

Mapa cyfrowa na laptopie - Auto Route
Zalety:
- Jeśli mamy nową aktualną mapę, która jest bardzo dokładna to mamy w ręce bardzo szybkie i dokładne                narzędzie. Wpisując kod miasta do którego chcemy jechać, program bardzo szybko wytyczy nam trasę. Obliczy długość i bez przerzucania kartek widzimy całą trasę na ekranie.
- Możemy ją dowolnie oddalać i przybliżać.
- Możemy ją zmieniać, korygować i porównywać długość.
- Jeżeli do tego mamy podłączoną antenę GPS, wówczas cały czas możemy obserwować swoją pozycję na ekranie.
-  Mapa posiada zaznaczone na kolor szary strefy przemysłowe z nazwami, co bardzo ułatwia pracę.
-  Posiada również zaznaczone parkingi. Duże i małe. Myślę, że jest to bardzo ważne dla początkujących kierowców.
To są główne zalety mapy cyfrowej.

Wady:
Auto Mapa na nawigacji i Auto Route na laptopie
- Laptop najczęściej trzyma się na półce, którą posiada praktycznie każda ciężarówka. Jeżeli trzymalibyśmy się przepisów, które zabraniają trzymania rzeczy i urządzeń które zasłaniają widoczność kierowcy, nie moglibyśmy w ten sposób korzystać z laptopa. Jednak bardzo dużo kierowców w taki właśnie sposób trzyma i używa laptopa podczas jazdy. Można laptopa trzymać z boku, wtedy problem z zasłanianiem widoczności mamy rozwiązany.    - Kolejną wadą jest koszt. Elektroniczna mapa, raczej zawsze będzie droższa od tradycyjnej papierowej. Jeżeli posiadamy oryginalną wersję mapy, to musimy być przygotowani na aktualizację mapy co najmniej raz w roku, aby być na bieżąco z budowanymi drogami, których w Unii Europejskiej buduje się bardzo dużo.
I największa wada.
- Jeżeli laptop się zepsuje, zostajemy bez mapy.
W ostatniej trasie, właśnie tak mi się stało. Zepsół mi się laptop. Nie przejąłem się tym wcale, ponieważ zawsze mam ze sobą mapy papierowe. Miałem również sprawną nawigację. Jednak powiem szczerze, że używając tylko map papierowych, traciłem dużo więcej czasu na planowanie trasy. Sprawa jest prosta, jeżeli jedziemy cały czas autostradą. Jednak jeżeli chcemy jechać drogami krajowymi ( landówki, nacjonalki ) to zaplanowanie takiej trasy na mapie papierowej zajmie dużo więcej czasu w porównaniu z szybkością, którą oferuje nam mapa elektroniczna. I tutaj doszliśmy do zalet i wad map papierowych.

Mapa papierowa - Atlas Samochodowy
Zalety:
- Podstawową zaletą jest to, że się nie zepsuje. Oczywiście taka mapa również może się zniszczyć, ale mam nadzieję, że rozumiecie co mam na myśli mówiąc " nie zepsuje ". Twardy dysk się w niej nie zepsuje i matryca nie " strzeli ". Trochę żartuję, wszyscy wiemy, że papierowe mapy nie posiadają ani twardego dysku, ani matrycy, ani nic elektrycznego i mechanicznego co mogło by się zepsuć. Jeżeli dbamy i szanujemy swoje mapy to będą nam służyć bardzo, bardzo długo. Myślę, że to jest podstawowa i główna zaleta map papierowych.
Wady:
- Nie można takiej mapy zaktualizować. Po kilku latach mogą w niej występować braki dróg.
- Szukanie miasta zajmuje dużo więcej czasu niż w mapie cyfrowej. A jeżeli mamy atlas z miastami bez kodów, wówczas szukanie zajmuje bardzo dużo czasu, jeżeli okaże się, że miast o takiej samej nazwie której szukamy jest kilka. Kierowca musi być pewny, że jedzie do miasta z dobrym kodem. Powiem tutaj, bo możliwe, że niektóre osoby czytające ten post nie wiedzą, że zawsze szuka się miasta po kodzie. Nie ważne czy szukamy w mapie papierowej, nawigacji czy mapie cyfrowej. Jeżeli ktoś będzie kupował mapę papierową, a uważam, że każdy początkujący kierowca powinien taką mapę mieć w każdej trasie, to powinien przed zakupem sprawdzić czy można szukać miast po kodzie.
- Więcej czasu zajmuje planowanie trasy, a jeżeli chcielibyśmy porównać i sprawdzić długość np. trzech różnych tras, to raczej nie mamy szans zrobić tego szybko i dokładnie.
Myślę, że to są główne wady i zalety map papierowych i cyfrowych. Nie pisałem nic o nawigacji, ponieważ w tym poście chciałem się skupić głównie na mapach. O nawigacji, w jaki sposób używam i na jakim profilu jeżdżę, napiszę w kolejnym poście. Nie chcę się tutaj rozpisywać i wdawać w detale na temat map, bo uważam, że nie ma teraz takiej potrzeby. Jeżeli o czymś nie napisałem i w związku z tym pojawią się pytania to piszcie w komentarzach, chętnie odpowiem.


Kuchenka turystyczna vs. Butla gazowa
Kuchenka turystyczna " Acamper" na kartusze z gazem
Kuchenka turystyczna
Jeżeli chodzi o kuchenkę, którą używam to muszę powiedzieć, że jestem z niej zadowolony. Do niedawna powiedział bym, że bardzo lecz po ostatniej trasie zmieniłem nieco zdanie. Używam jej bardzo dużo, codziennie kilka razy, więc test wytrzymałości przechodzi na bieżąco. Niestety, zaczynam zauważać wady które posiada ta kuchenka. W ostatniej trasie, gdy zacząłem gotować wodę, w pewnej chwili z kuchenki buchnął ogień na wysokość ok. 25 cm. Siedziałem wówczas na fotelu pasażera i patrzałem na garnek z gotującą się wodą. Gdy zobaczyłem ogień, moja reakcja była błyskawiczna. Otworzyłem drzwi pasażera i wszystko wyrzuciłem na zewnątrz. Stałem na parkingu pod firmą i wiedziałem, że z boku nie ma innej ciężarówki. Wszystko poleciało na trawnik. Kuchenka razem z garnkiem. Nic się nie stało,
ale po tym zdarzeniu zacząłem się zastanawiać,czy nie kupić butli z gazem. W chwili obecnej dalej używam tej kuchenki, lecz z większą ostrożnością. Jaka była przyczyna, że z kuchenki ulatniał się gaz i nastąpił niekontrolowany zapłon tego gazu? Odpowiem na to pytanie pisząc o zaletach i wadach tej kuchenki turystycznej.

Zalety
- Mała, lekka, schowana do plastikowej walizki, która była w komplecie zajmuje bardzo mało miejsca.
- Do zapalenia gazu nie potrzeba źródła ognia, ponieważ posiada zapalnik iskrowy.
- Jako źródła gazu używa się kartusze w których znajduje się gaz.
- Bardzo łatwo zakłada się i wyciąga kartusze.

Wady
- Używam ją ponad półtora roku i zauważyłem, że czasami kartusz nie jest dokładnie dociśnięty do zaworu, na którym znajduje się gumowe uszczelnienie. To własnie było powodem, że ulatniał się gaz. Gdy zebrało się go na tyle dużo, zapalił się od palącego palnika kuchenki. Oczywiście, ja ponoszę odpowiedzialność za to, bo nie zbyt dokładnie założyłem kartusz. Jednak pamiętam jak kuchenka była nowa i połączenie kartusza z zaworem było bardzo szczelne. Od jakiegoś czasu, muszę mocno dociskać kartusz, aby połączenie było szczelne.
- Również, trafił mi się kartusz, który jest nowy i pomimo dobrego połączenia nie chce z niego lecieć gaz.

Myślę, że są to podstawowe zalety i wady tej kuchenki.
Również, należy pamiętać aby zabrać ze sobą w trasę odpowiednią ilość kartuszy, aby nie zostać bez gazu.

Butla turystyczna
Zalety
- Jeżeli jest szczelna to raczej nie grozi nam taka niespodzianka, która mnie spotkała z kuchenką turystyczną. - Szybka w użyciu. Jeżeli trzymamy butlę w kabinie, to mamy ją pod ręką. Wyciągamy ją z miejsca w którym zazwyczaj stoi i już jest gotowa do użycia.

Wady
- Zajmuje więcej miejsca w porównaniu z kuchenką turystyczną.
- Jeżeli nie mamy zapałek lub zapalniczki nie możemy zapalić gazu.

Jeżeli chodzi o zapas gazu to w obu przypadkach kierowca musi pamiętać o odpowiedniej ilości, którą musi wziąć w trasę.

Nowe części " Życie w trasie "

Część materiału znajdowała się na laptopie. Z powodu awarii nie mogłem z tego materiału skorzystać. Laptop został naprawiony. W najbliższych dniach ukażą się nowe części " Życie w trasie ".

piątek, 3 maja 2013

Wojskowy cmentarz w Pozieres - Francja

Ostatnią trasę, która trwała dwadzieścia dwa dni rozpocząłem od załadunku w Czechach, kilka kilometrów za Polską granicą, którą przekraczałem w Chałupkach woj. śląskie. Trasa przebiegła bez problemów, jeżeli chodzi o sprawy czysto techniczne. Mam na myśli sprawność zestawu, terminowe załadunki i rozładunki oraz bezpieczeństwo zestawu i ładunków. Nie będę opisywał przebiegu całej trasy, ponieważ bardzo duża część trasy jest podobna, powtarzająca się. Bardziej chciałbym skupić się na ciekawostkach, o których moim zdaniem warto napisać oraz kilku praktycznych tematach, których scenariusz napisało życie. Tematach, które odczułem na " własnej skórze " właśnie w tej ostatniej trasie.
Zacznę od ciekawostki, którą można spotkać we Francji. Jeżdżąc po drogach krajowych ( Route Nationale ), czyli tzw. nacjonalkach, bardzo często można zobaczyć cmentarze na których znajdują się groby żołnierzy z pierwszej i drugiej wojny światowej. Osobiście bardzo interesują mnie takie miejsca i zawsze chciałem zatrzymać się przy takim cmentarzu i zobaczyć go z bliska.

W ostatniej trasie, gdy jechałem  " nacjonalką " D - 929 wjeżdżając do małej miejscowości Pozieres przywitał mnie widok jaki możecie zobaczyć na zdjęciu po lewej stronie. Miasteczko, a raczej wioska, leży pomiędzy większymi miastami takimi jak Cambrai i Amiens. ( mapki po prawej stronie ). Przed wjazdem do wioski zwolniłem do  obowiązkowej prędkości 50 km / h i tą prędkością przejechałem tą niewielką wioskę. Gdy wyjechałem z Pozieres zacząłem powoli przyśpieszać. Była sobota, bardzo ładna pogoda. Połowa Kwietnia, wiosna zaczęłą ogarniać rejon Francji w którym akurat się znajdowałem. Miałem bardzo dobry czas, nie musiałem się śpieszyć, jednym słowem - jechałem i wszystko grało.
Więc gdy zacząłem się rozpędzać moim oczom ukazał się przepiękny widok. Duży wojskowy cmentarz z przepięknymi wysokimi filarami i parkingiem dla kilku samochodów. Długo nie musiałem się zastanawiać. Kierunkowskaz w prawo, redukcja biegów, hamulec i po chwili stałem na parkingu. Było tam kilku motocyklistów i dwa samochody osobowe. Spojrzałem w lewe lustro.

- Stoję ok, mogę wysiadać - pomyślałem.
Stałem wzdłuż nacjonalki D - 929, przy której znajduję się ten cmentarz. Wziąłem aparat w rękę i ruszyłem zobaczyć co to za cmentarz. Nagrałem trochę materiału, który pojawi się w kolejnej części " Życie w trasie ". Okazało się, że jest to cmentarz Brytyjskich żołnierzy poległych w czasie pierwszej wojny światowej. Oczywiście z należytym szacunkiem poruszałem się po całym cmentarzu, robiąc zdjęcia, zatrzymując się przed grobami poległych żołnierzy i zastanawiając się jak to wtedy mogło być. Dwudziesto letni młodzi ludzie, którzy przypłyneli z Angli do Francji i już nigdy nie wrócili do domu. Na grobach, które znajdują się w części centralnej cmentarza wypisane są imiona, nazwiska oraz wiek poległych. Żołnierze, którzy tam zostali pochowani, byli w różnym wieku, ale napis " Age 20 years", zrobiły na mnie największe wrażenie.
Również są tam napisane numery żołnierzy oraz nazwa oddziału w którym walczyli. Kawał historii i miejsce zadumy. Również na ścianach, które otaczają cały cmentarz od góry do dołu wypisane są nazwiska, w większości inicjał imienia oraz numer jeżeli jego numer był znany. Są tam również zdjęcia niektórych żołnierzy. Zdjęcia przywiezione prawdopodobnie przez rodzinę i zostawione na cmentarzu. Ten cmentarz należy do jednych z większych cmentarzy wojskowych, które widziałem we Francji. Mniejszych cmentarzy jest tam bardzo dużo. W rejonie Brytanii i Normandii, wojskowe cmentarze można spotkać praktycznie w każdej wiosce. Cmentarze z pierwszej i drugiej wojny światowej. Osoby zainteresowane tematem, znajdą bardzo dużo informacji na temat tego cmentarza o którym piszę oraz wielu innych w internecie. Bardzo polecam.



Na początku posta wspomniałem o kilku praktycznych tematach, które miałem rozwinąć. Tematach, które spotkały mnie w trasie. Jednak po napisaniu relacji z mojego pobytu na wojskowych cmentarzu Brytyjskich żołnierzy, myślę że o sprawach czysto " z życia w trasie " napiszę w kolejnym poście.

wtorek, 19 marca 2013

Tir wyprzedza tira - Co o tym myśleć ?

Przeglądając dzisiaj Facebook, natrafiłem na kolejną edycję tematu " Tir wyprzedza tira ". Piszę " kolejną edycję ", ponieważ co jakiś czas na stronach internetowych, ktoś porusza ten temat. Moim zdaniem, jest to temat " rzeka ", który posiada tylu samo zwolenników wyprzedzania ciężarówek przez ciężarówki co przeciwników. Jak do tej pory, nie brałem czynnego udziału w " sporze ". Całej tej " walce ", przyglądałem się z boku. Jako kierowca ciężarówki jeżdżącej codziennie po drogach unii europejskiej, często na własnej skórze odczuwam ten temat - " Tir wyprzedza tira ". Pisząc ten artykuł, nie będę stawał po żadnej stronie barykady. Jako kierowca dużego zestawu i jednocześnie kierowca osobówki, postaram się spojrzeć na ten temat obiektywnie, z punktu widzenia dwóch walczących ze sobą stron. Celowo użyłem słowa " walczących ", ponieważ czytając komentarze pod ostatnim artykułem pewnego senatora Rzeczypospolitej Polskiej, odnoszę takie wrażenie.
Kierowcy " Tirów " podają przykłady dlaczego " Tir wyprzedza tira ", starając się przekonać do swojej racji kierowców samochodów osobowych, a zdecydowana wiekszość kierowców " osobówek ", ma w nosie wszystkie argumenty kierowców " tirów ", nazywając nas zawalidrogami itd.
Więc jak rozwiązać ten problem ? Jeżeli spojrzymy na tą całą sytuację całkowicie obiektywnie, to okazuje się, że każda z walczących stron ma racje. Można powiedzieć " swoją rację ". Kierowcy " Tirów " podają bardzo dobre przykłady, dlaczego " Tir wyprzedza tira ". Jako kierowca " Tira " rozumiem to co piszą i stwierdzam, że bardzo dobrze argumentują swoje powody wyprzedzania innego tira, który jedzie o jeden lub dwa kilometry na godzinę wolniej. W tym artykule, nie będę pisał o tych powodach, ponieważ dużo na ten temat już zostało powiedziane przez innych kierowców.
Również, rozumiem kierowców samochodów osobowych, którzy jadą za " Tirem ", który bardzo często nie potrafi wyprzedzić innego " Tira ", tak szybko, jak by sobie tego życzyli kierowcy samochodów osobowych jadących za nim.
Więc doszliśmy do sedna sprawy. Autostrada jest dla obydwu " walczących ", ze sobą stron. Tiry vs. Osobówki. Jak rozwiązać ten problem ? Postawić zakaz wyprzedzania dla samochodów ciężarowych ?
Czy to rozwiązanie zadowoli obydwie strony ? Oczywiście, że nie. Tylko jedna strona będzie zadowolona. Kierowcy samochodów osobowych. A co z kierowcami " Tirów ". Dlaczego mamy zostać poszkodowani w tym sporze ?
A może jest inne rozwiązanie. Rozwiązanie, które nazywa się zrozumienie. Zrozumienie jednej grupy kierowców przez drugą grupę. Kierowców samochodów osobowych przez kierowców samochodów ciężarowych i odwrotnie. Czy jest to możliwe ? No właśnie. Warto się zastanowić. 
Najczęściej każdemu kierowcy się spieszy. Każdy kierowca ma swój plan do wykonania. Kierowca " Tira " i kierowca " osobówki ". Każdy ma racje. Kierowca " Tira " chcąc zrealizować swój plan, wyprzedza wszystkie wolniej jadące " Tiry ", przeszkadzając tym samym w realizacji planu kierowcy " osobówki ", który również może się spieczyć na jakieś bardzo ważne spotkanie w interesach. W tym przypadku jedna ze stron realizuje swój plan, a druga nie. W momencie, gdy naszemu senatorowi uda się przeforsować projekt o zakazie wyprzedzania przez samochody ciężarowe na Polskich autostradach, wówczas kierowcy " osobówek " będą mogli pędzić po autostradach z uśmiecham na twarzy, a kierowcy " Tirów " będą kląć pod nosem, gdy będą musieli jechać za wolniej jadącą ciężarówką przed nimi. W tym przypadku kierowcom " Tirów " zakazy wyprzedzania będą przeszkadzały w realizacji ich planów.
Warto się zastanowić, czy zrozumienie się, obydwu grup kierowców, nie jest kluczem do rozwiązania tego problemu.
Gdy ciężarówka wyprzedza drugą ciężarówkę, jadącą wolniej, czas wyprzedzania jest różny. Wiele czynników na to wpływa. Całkowity ciężar zestawu. Pogoda, mam tutaj na myśli wiatr, który może w połowie wyprzedzania zacząć przeszkadzać. Wyprzedzana ciężarówka, nagle może zacząć przyśpieszać. Ukształtowanie terenu, które może się zmienić w trakcie wyprzedzania. Możliwe, że jadący za ciężarówką, która wyprzedza inną ciężarówką kierowca " osobówki " nie ma pojęcia o tych rzeczach i mruga światłami, ponieważ dla niego, to wyprzedzanie trwa za długo.  Nawet gdy kierowca ciężarówki, zacznie wyprzedzać inną ciężarówkę w momencie gdy za nim nie ma "osobówek ", w każdej chwili osobówki mogą nadjechać i kierowcy tych osobówek najcześciej nie są zadowoleni z faktu, że muszą zwalniać z powodu " Tir wyprzedza tira"
Osobiście, gdy wyprzedzam wybieram moment, gdy za mną nie ma " osobówek ". Jednak mam świadomość, że w każdej chwili mogą nadjechać i z mojego powodu kierowcy " osobówek " będą musieli zwolnić. Czasami jadę z włączonym kierunkowskazem, który sygnalizuje mój zamiar zmiany pasa ruchu bardzo długo. Jadące za mną "osobówki " bardzo często udają, że nie widzą moich zamiarów. Niestety, gdy po dłuższym czasie nie mogę zmienić pasa ruchu celem wyprzedzenia jadącej przedemną ciężarówki z powodu osobówek, które ignorują moje zamiary, jestem zmuszony wybrać odpowiedni moment i wcisnąć się na drugi pas jezdni pomiędzy jadące samochody osobowe. Bardzo często w takim momencie, kierowcy samochodów osobowych pokazują swoje niezadowolenie trabiąc na mnie lub mrugając światłami. A wystarczyłoby o drobinę zrozumienia, i zastanowienie się przez kierowcę samochodu osobowego - dlaczego wyprzedzam inną ciężarówkę ?
Tutaj nasówa się kolejne pytanie. Skąd kierowcy " osobówek " mają dowiedzieć się dlaczego " Tir wyprzedza tira ?. Przecież nikt ich tego nie nauczył na kursie prawa jazdy kat. B
Może, zamiast pomysłów wstawiania wszędzie zakazów wyprzedzania dla " Tirów ", powinny znależć się pomysły,aby na kursie prawa jazdy kategori B, przekazać więcej informacji na temat pracy kierowcy ciężarówki tłumacząc dlaczego " Tir wyprzedza tira ". Tłumaczac co może się stać z samochodem osobowym i jego pasażerami, gdy narwany kierowca osobówki jadąc przed czterdziesto tonową ciężarówką nagle wciska pedał hamulca na maxa, chcąc pokazać do kogo należą autostrady. Może powinny pojawiać się programy informacyjne w telewizji promowane przez rząd Polski z panem senatorem na czele ?
W temacie " Tir wyprzedza tira " również zachowanie kierowcy wyprzedzanej ciężarówki nie jest bez znaczenia, aby uniknąć długo trwającego wyprzedzania i korków, które się z tym wyprzedzaniem wiązą, Co mam na myśli ? Gdy jestem wyprzedzany, to rozumiem, że kierowca innego " Tira " jedzie odemnie szybciej. Może o jeden lub dwa kilometry na godzinę. Nigdy się nie ścigam z inną ciężarówką. Zrzucam jedno lub dwa oczka, a czasami nawet trzy w dół, gdy widzę że za ciężarówką, która mnie wyprzedza robi się korek. Że osobówki siedzą mu na zderzaku i chcą wjechać między nas, aby móc jechać szybciej. Ciężarówka, która mnie wyprzedza zrobi ten manewr dużo szybciej, a mi nic takiego się nie stanie, że na chwilę zwolnię. Ciężarówka wejdzie przede mnie, ja spowrotem przyśpieszam do swojej prędkości, a " osobówki " mogą dalej jechać nie narzekając na " Tir wyprzedza tira ". Jako kierowca samochodu ciężarowego, rozumiem kierowców samochodów osobowych i staram się robić tak, aby obie strony były zadowolone. Wyprzedzam inne ciężarówki. Pomagam innym ciężarówką mnie wyprzedzić jak najszybciej gdy zachodzi taka potrzeba. Rozumiem, że każdy chce realizować swój plan. Kierowcy ciężarówek nie muszą zwalniać w momencie gdy są wyprzedzani przez inną ciężarówkę. Nawet gdy widzą, że za ciężarówką, która ich wyprzedza ciągnie się kilometrowy korek. Ale w momencie gdy zostaną wprowadzone zakazy wyprzedzania dla samochodów cieżarowych, wszystkie ciężarówki będą czasami musiały godzinami jechać wolniej i to nie o dwa czy trzy oczka a o dziesięć, gdy z przodu będzie jechała ciężka cysterna z paliwem lub zestaw wiozący ADR.
Co robię gdy jadę osobówką ? Za wiele nie muszę się tutaj rozpisywać na temat co robię, aby pomóc kierowcom ciężarówek. Jest to takie oczywiste. Zawsze wpuszczam ciężarówkę, gdy ta chce wjechać z bocznej drogi na główną. Zawsze przytrzymam ruch na swoim pasie, widząc ciężarówkę, która nie może zjechać ze skrzyżowania, ponieważ samochody osobowe jadące z przeciwka ignorują kierowce samochodu ciężarowego. Kierowca, który stojąc z włączonym lewym kierunkowskazem kilka minut na skrzyżowaniu, powoduje korek za sobą i tym samym zdenerwowanie innych kierowców samochodów osobowych, którzy nie są świadomi tego, co dzieje się w tym momencie w kabinie kierowcy samochodu ciężarowego.
Kierowca " osobówki " nie pokaże środkowego palca innemu kierowcy " osobówki ", który przecież mógł się na chwilę zatrzymać, aby pomóc zjechać " tirowi", ze skrzyżowania, tylko wyprzedzi ciężarówkę i środkowy palec pokaże nic nie winnemu całej tej sytuacji kierowcy ciężarówki.
Gdy znajduję się na drodze dwupasmowej, spokojnie jadę za ciężarówką, która wyprzedza inną ciężarówkę. Rozumiem dlaczego to robi. Nie denerwuję się, nawet jak mi się śpieszy.
Zrozumienie. To wystarczy.
Niestety, nie mamy w Polsce trzy pasmowych autostrad, które pozwoliły by, aby obie grupy kierowców były jednocześnie zadowolone i mogły realizować swój plan nie przeszkadzając drugiej grupie kierowców. Żyjemy w takim kraju w jakim żyjemy. Tak wygląda nasza rzeczywistość.
Czy nie warto zastanowić się nad tym, że wzajemne zrozumienie i edukacja jest lepszym rozwiązaniem dla obydwuch grup kierowców, niż brak zrozumienia i chęć stawiania na każdej drodze dwupasmowej znaków zakazu wyprzedzania dla samochodów ciężarowych.
Znakomicie będzie tutaj pasował cytat z pewnej piosenki : " Tak niewiele trzeba, aby zły dzień zamienić w kawałek nieba "
Zrozumieć drugą strony.Tego Wam życzę.Szerokości.
 
Linki



niedziela, 17 marca 2013

Nagły powrót zimy

Właśnie dobiega końca drugi weekend w trasie. Weekend ma te dobre strony, że jest czas aby zrobić porządny obiad z dwóch dań. Rosół to już u mnie podstawa. Leczo, jajecznica czy smarzona kiełbas to dania, które można bardzo szybko zrobić w tygodniu. Czasami kończę pracę późno i po całym dniu pracy, nie mam ochoty na rozkładanie " garów " w kabinie. Jednak staram się codziennie zjeść jakiś ciepły posiłek. Więc jest weekend, rosół z makaronem zjedzony. Udka z rosołu obsmażone na patelni i zrobione z ziemniakami oraz surówką.
Tyle o jedzeniu, teraz trochę o tym co działo się do tej pory w trasie.
W ubiegłym tygodniu, gdy ładowałem się w północno - zachodniej Francji, pogoda zaczęła przypominać prawdziwą zimę. Lecz nie tą piękną, spokojną z błękitnym niebem i radosnym słońcem. Zimę, którą większość ludzi woli oglądać z za okna swoich ciepłych mieszkań czy przytulnych pokoi z kominkiem. Zimę, która dla kierowcy dużego zestawu przynosi same kłopoty i zmartwienia. Wiatr wiał bardzo mocno, padał śnieg, a na dworze zrobiła się temperatura ujemna. Duże płatki śniegu, bardzo szybko przykryły zieloną trawę i z aury wiosennej w ciągu kilku minut zrobiła się biała, zimna, nie przyjemna zima. Załadowałem się, z pod rampy przejechałem na parking, który znajdował przy firmie i poszedłem do biura po papiery. Standardowa procedura. Załadunek, parking, papiery. Bardzo proste. Gdy wszedłem do biura, pani która tam pracowała spojrzała na mnie i spytała.
- Zimno ?
- Tak, bardzo - odpowiedziałem.
Odebrałem swoje papiery i zanim wyszedłem z biura, ta sama pani poprosiła mnie, abym podszedł do mapy.
Na mapie wskazała na Belgię i północną Francję. Palcem pokazała na pogodę za oknem i powiedziała, żebym tamtędy nie jechał bo pogoda bardzo się pogorszyła. Odpowiedziałem, że nie jadę tamtędy i pokazałem na mapie, którędy będę jechał.
Kierowałem się w stronę Paryża, później w stronę Niemiec na granicę na Baden - Baden.
Jeszcze wtedy nie miałem pojęcia co się wydarzy w ciągu kilku najbliższych dni. Gdy jechałem w kierunku środkowej Francji a dokładnie w kierunku Paryża, cały czas na plecach czułem oddech goniącej mnie wściekłej zimy. Zimy, która starała się mi przeszkodzić w dojechaniu do celu na czas. Cały czas wiał mocny wiatr. Cały czas padał śnieg. Jakie było moje zdziwienie, gdy jechałem z dosyć stromego zjazdu i wcale się nie rozpędzałem. cały czas 90 km/h i ani kilometra szybciej.
- Co jest dwadzieścia dwie tony na pace a ja się nie rozpędzam.
Zdałem sobie sprawę, że z przodu wieje bardzo mocny wiatr. Wiatr, który wcale nie przestraszył się mojej prawie czterdziesto tonowej ciężarówki. Wiatr, który bawił się z nią. Z nią i ze mną.
- No dobra, nie to nie, nie będę się upierał. Nie da się rozpędzić to nie. Niech ci będzie - mówiłem do wiatru.
Jechałem, kilometry uciekały, za oknem zima szalała jak tylko mogła.Wiatr, śnieg, śnieg i wiatr. Nagle z daleka dostrzegłem pomarańczowe światła. To byłu " koguty " na kilku samochodach, które stały po lewej stronie drogi. Samochody osobowe, bus i dźwig.
- Acha, chyba "duży " w rowie. - pomyślałem.
Zwolniłem aby przejechać obok nich bezpiecznie. Gdy ich mijałem moim oczom ukazał się sam ciągnik, który wylądował w rowie. Nie wiem jakiej był marki, bo było ciemno. Nie zatrzymywałem się, aby nie potrzebnie nie robić korka.
Dziwne uczucie mnie ogarnęło. Gdy widzę samochód osobowy w rowie nie robi to na mnie wrażenia. Ale, gdy widzę "dużego " i dźwig to zawsze ogarnia mnie dziwne uczucie. Uczucie współczucia dla tamtego kierowcy i dziwna radość, że to nie mnie spotkało.
Zawsze wtedy, proszę Boga, aby czuwał nademną i moją ciężarówką.
Gdy minąłem Paryż, uparta zima odpuściła. Pozwoliła mi jechać w spokoju. Została daleko za mną. Męczyła kierowców, którzy byli w tamtym rejonie. W rejonie północnego Paryża i północnej Francji oraz południowej Belgi.
Następnego dnia rozładowałem się w Niemczech i dostałem namiary na kolejny ładunek.
Ucieszyłem się, że już mam kolejny ładunek. Następnego dnia załadowałem się i skierowałem się spowrotem w kierunku Francji.
- Dobra, jadę przez Louxembourg, póżniej trochę przez Belgię i wpadam do Francji - Trasa bardzo prosta.
- Zaraz, zaraz. Przecież tam są pozamykane drogi. Kilkunasto kilometrowe korki. Którędy jechać, aby ominąć je wszystkie i dojechać do celu na czas ? - Takie pytania krążyły w mojej głowie.
Wykonałem kilka telefonów, aby rozeznać sytuację jaka panuje w rejonie do którego miałem jechać.
Między innymi zadzwoniłem do Artura " Truckmaniac ", który znajdował się w tamtym rejonie, dokładnie na A1. Stał w korku i nie mógł się ruszyć. Spędził w nim trzydzieści osiem godzin.
Dosyć długo rozmawialiśmy. Brałem pod uwagę kilka wariantów aby ominąć korki. Było również, kilka niewiadomych, czy jak pojadę wybraną drogą, nie wjadę w inne korki. Artur to bardzo doświadczony kierowca i Francję zna bardzo dobrze. Skorzystałem z jego doświadczenia i podpowiedzi. Również kolega z firmy, który także jest doświadczonym kierowcą powiedział mi o warunkach panujących w tamtym rejonie i trasie którą mogłbym jechać omijając korki.
- Więc już wiem co w trawie piszczy - Jadę tu, tu i tu. Zobaczymy jak będzie.
Pojechałem. Miałem dużo szczęścia. Gdy dojechałem do rejonu najbardziej zaatakowanego nagłym powrotem zimy, drogi były już przejezdne. Gdy jechałem " landówką " i mijałem A1 , widziałem sznur ciężarówek, które stały w korku.
 - Uf, dobrze ze ja jadę - pomyślałem.
To był plus jazdy " landówkami " droga była przejezdna. Ale przede mną jeszcze pauza i nocka. Czego można się spodziewać na " landówce " ? Pięknego, oświetlonego, bezpiecznego parkingu ? Nie !
Zwykłego, ciemnego, niczym nie przypominającego bezpiecznego parkingu - DZIKUSA !
- Jak ja tego nie lubię, pełne baki i ciemny dzikus. Nie byłem sam na tym dzikusie. Było tam w sumie z dziesięć ciężarówek, ale to marne pocieszenie. Każdy śpi i nie koniecznie musi słyszeć, że dzieje się coś dziwnego na parkingu.
Nocka zleciała. Zawsze po przebudzeniu przekręcam stacyjkę i patrzę na wskaźnik poziomu paliwa. Ta czynność, to już mój nawyk i nie sądzę, że to się kiedyś zmieni.
- Ok. wszystko w porządku. Poranna toaleta, kawa i ruszam dalej.
Dojechałem na rozładunek. Bez korków, bez problemów na czas. Miałem dużo szczęścia w tych kilku dniach. Inni kierowcy tyle szczęścia nie mieli. Jedni wylądowali w rowie, inni w korkach, a ja tym razem bez przykrych niespodzianek. Takie to właśnie " Życie w trasie"

Poniżej " Życie w trasie - cz.45 ", w której możecie zobaczyć, jak wyglądała sytuacja we Francji, kilka dni po ataku zimy.

Młody Trucker - Forum początkujących kierowców zawodowych