Zostać kierowcą Tira

Mam w głowie dużo myśli, które krążą w okół jednego tematu. Zostać kierowcą " Tira '. Jak to się stało, że zostałem kierowcą " Tira". Kierowcą największych aut na drogach. Oczywiście, że są składy większe od mojego. Dłuższe, wyższe, szersze chociaż by zestawy ponad gabarytowe  lub zestawy, które jeżdżą na innych kontynentach. Ale mówię teraz o zestawach, ciężarówkach w naszym kraju, w europie. Pisząc ten post, odpowiem na wiele pytań, które dostaję od niektórych z Was, odpowiem również na " zarzuty ", które również padły pod moim adresem. Czy moim marzeniem od dziecka były " Tiry", było zostać kierowcą " Tira ". Odpowiedź brzmi - Nie !!!. Nigdy nie marzyłem o takich dużych ciężarówkach. Możliwe, że teraz dużo osób czytających ten post, czytających na bieżąco mój blog, osoby które obserwują moją działalność w internecie powiedzą - To o co chodzi z tym gościem ? Nie marzył o ciężarówkach, nie marzył o byciu kierowcą a jeździ " Tirem " po europie i w dodatku nagrywa filmy i wszystko opisuje na swoim blogu ? Powoli, wszystko po kolei. Oczywiście, nie będę teraz opisywał mojego życia od pieluch, aż do pauzy na Shellu, gdzie teraz stoję. Napiszę kilka, moim zdaniem ważnych rzeczy, które dadzą odpowiedź na niektóre pytania.
W wieku dziewięciu lat pierwszy raz jechałem na motorowerze marki " Komar", który należał do mojego wujka. Posiadał biegi zmieniane na kierownicy. Muszę się przyznać, że wykradłem tego "komarka" ze stodoły, gdy wujek smacznie spał. Gdy miałem czternaście lat mój tata kupił mi motorower " Romet " z silnikiem czeskiej " Javki ". Trzy biegowa maszyna, która potrafiła jechać 60 km/h. W końcu lat osiemdziesiątych, to był bardzo przyzwoity wynik jak na nasze Polskie " komunistyczne " czasy. Oczywiście wcześniej piłowałem na różnych motorowerach pożyczanych od kolegów. Prawo jazdy kat.A i B zrobiłem w wieku siedemnastu lat. Wcześniej zaliczyłem trochę jazdy na motorach takich jak " Java" , " MZ " i "CZ". To były i są do tej pory nie zapomniane przeżycia. Pamiętam jakie uczucia wtedy mną targały, marzyłem o własnym motorze dniami i nocami. Spać nie mogłem. Za nim zrobiłem prawo jazdy kat.B, również trochę jeździłem samochodami. Oczywiście, narażałem się na mandaty i duże nie przyjemności, ale w wieku szesnastu czy siedemnastu lat nie myślałem o tym. Ważne było, aby jechać, czym kolwiek. aby tylko nie pedałować. Dajesz gaz i jedziesz, to był nasz cel, mój i moich kumpli z podwórka. W wieku dwudziestu lat kupiłem pierwszego " Malucha" i życie się toczyło. Nie zostałem kierowcą zawodowym od razu. Nawet po szkole podstawowej nie poszedłem do szkoły samochodowej, choć miałem takie plany i dosyć mocno się zastanawiałem. Jednak wybrałem szkołę górniczą, których w moim mieście nie brakowało. Pracowałem na kopalni i dalej jeździłem " maluchem ".

W tym czasie, moich dwóch kolegów z podwórka zaczynało jeździć " Tirami ". Wtedy mnie to specjalnie nie kręciło. Wolałem pracę na miejscu. Po jakimś czasie zmieniłem pracę i trafiłem do miejskich " wodociągów ", gdzie też nie od razu zostałem kierowcą. Przez kilka lat pracowałem jako monter instalacji wodociągowych i dopiero po kilku latach, zamieniłem torbę monterską na kierownicę. Zostałem kierowcą zawodowym w Jastrzębskim Zakładzie Wodociągów i Kanalizacji S.A. Tak brzmi nazwa mojego pierwszego zakładu pracy, w którym pracowałem jako kierowca. Na początku jeździłem " Żukiem", potem dostałem nowego " Lublina ". tymi autami jeździłem na kategorii prawa jazdy " B ". W tym czasie ,a był to rok 2002 zrobiłem prawo jazdy kat. " C ". Później z " Lublina " przesiadłem się na Jelcza " Beczkę ", dokładniej mówiąc " samochód asenizacyjny " i woziłem ścieki. Pompowałem szamba, jeździłem po wszystkich oczyszczalniach w moim mieście. Znałem każdą ulicę na pamięć. Gdy byłem małym chłopcem, myślałem żeby zostać kierowcą taksówki, a gdy dorosłem zostałem kierowcą " szambiarki ". Dobre co ? Ale idziemy dalej.
Później, na kilka lat schowałem prawo jazdy kat. " C " do szafy i zająłem się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej. Trwało to sześć lat. W między czasie zwolniłem się z "wodociągów ". W czasie gdy pracowałem we własnej firmie, razem z żoną Olą prowadziliśmy dwa bary, dwa sklepy z odzieżą oraz pizzerię. Oczywiście nie wszystko na raz, to wszystko było w różnych odstępach czasowych. Gdy zdecydowaliśmy się zrezygnować z własnej działalności wróciłem do zawodu kierowcy. Dorzuciłem do kategorii " C " kat. " E ", odnowiłem resztę uprawnień i bogatszy o doświadczenie życiowe, które zdobyłem dzięki moim wcześniejszym zajęciom, podjąłem pracę jako kierowca zastawu ciągnik siodłowy plus naczepa. Pierwszą firmą w jakiej pracowałem jako kierowca " Tira", była to firma z Mysłowic i jeździłem po Polsce. Zrobiłem tam dokładnie jedno kółko ze śląska nad morze i powrót. Szybko zrezygnowałem z pracy w tej firmie, gdy zobaczyłem w jaki sposób właściciel traktuje swoich kierowców.
Firma w której pracuję obecnie, jest moją pierwszą firmą w której jeżdżę po unii. Jestem bardzo zadowolony z pracy w tej firmie i obecnie nie planuję nic zmieniać. Pracuję tutaj już czternaście miesięcy lub jak powiedzą niektórzy, dopiero czternaście miesięcy.

W taki sposób, poznaliście w błyskawicznym skrócie moją drogę do " Zostania kierowcą Tira ". Nie marzyłem o tym od dziecka. Nie miałem taty kierowcy " Tira ". Nie mam ogromnego doświadczenia. Robiłem w życiu dużo innych mniej lub bardziej ciekawych rzeczy. Odnosiłem sukcesy i porażki. Były łzy szczęścia oraz jęk zawodu. Byłem raz na wozie, raz pod wozem. Raz z pieniędzmi, raz bez pieniędzy. Raz cieszyłem się dobrym zdrowiem, innym razem tego zdrowia było brak. Jak każdego człowieka na naszej Ziemi, spotykały mnie chwile dobre i złe. Zwycięstwa i porażki. Nie jestem nikim specjalnym, czy wyjątkowym, nikim kto dostał coś od życia za darmo. Na wszystko musiałem zapracować, ciężką pracą, przez którą nie raz traciłem zdrowie. Nie miałem bogatej rodziny, ani nie wygrałem w totolotka. Jestem zwykłym człowiekiem i w obecnej chwili jestem kierowcą " Tira ".

Cześć osób bardzo interesuje się ciężarówkami, piszą że marzą o tym od dziecka. Że nie widzą świata poza ciężarówkami. Inni są bardzo dumni ze swojego stażu za kierownicą, że jeżdżą już ponad piętnaście lub dwadzieścia lat. Mają teraz  trzydzieści pięć lat, inni prawie czterdzieści i w życiu nie robili nic innego, tylko od zawsze jeździli " Tirem ". Inni w komentarzach pisali, że " kierowca bez doświadczenia, uczy kierowców bez doświadczenia.  Inna osoba napisała, że " ma doświadczenia tyle co oranżada ważności ". itd.

O co chodzi z tym blogiem i filmami ? Wiadomościami na Twitterze i forum mlodytrucker.com. ? Po co to wszystko ? Przecież on dopiero zaczyna, dopiero się uczy, poznaje wszystko. Jakim prawem pisze i pokazuje to wszystko, jak są od niego kierowcy z większym doświadczeniem ?
Dużo pytań, jaka będzie odpowiedź ?

Praca kierowcy " Tira" nie jest moim całym życiem. Filmy i blog nie są moimi jedynymi zajęciami, które bardzo lubię robić.
Od dziecka interesowałem się grami komputerowymi, początkowo dostępnymi tylko w salonach gier. Od dziecka również interesowałem się komputerami. Moim pierwszym komputerem był Commodore, a o Amidze 500 tylko mogłem pomarzyć. Gdy na początku lat dziewięćdziesiątych, na rynku ukazały się pierwsze kamery VHS, od razu zacząłem się nimi interesować. Nie stać mnie było na kupno własnej kamery, więc czasami wypożyczałem z wypożyczalni i nagrywałem co popadnie.
Od dziecka byłem chłopakiem, który lubił pomagać innym. Oczywiście nie byłem " świętym aniołkiem ", często razem z kolegami z podwórka mieliśmy zwariowane pomysły, ale zawsze starałem się być uczciwy w stosunku do innych ludzi i pomagać innym, gdy była taka potrzeba.

Dzisiaj połączyłem te wszystkie zainteresowania. Samochody, komputery, nagrywanie filmów. Dzięki możliwością jakie daje nam internet, mogę również pomagać innym ludziom. To dzięki Wam kanał na YT się rozwija. Dzięki Wam, licznik na blogu idzie do góry, to Wy tworzycie forum Młody Trucker.
Wykorzystuję swoje zainteresowania, aby jakoś leciał czas na pauzach. Składam filmy, piszę posty, odpowiadam na pytania.
Gdy dostaję od Was odpowiedzi z podziękowaniami, to czuję się bardzo dobrze. Czuję, że w tych trudnych i ciężkich czasach w jakich przyszło nam żyć w naszej ojczyźnie, zrobiłem coś dobrego. Pomogłem komuś.

Oczywiście nie muszę tego robić. Nie muszę, ale chcę. Każdy może to robić. Każdy może znaleźć dla siebie zajęcie i każdy może pomagać innym. Każdy !

Jest jeszcze jedna sprawa, o której chcę napisać. Staram się pokazywać pracę kierowcy, tak jak ja ją widzę. Nie każdy musi się ze mną zgadzać. Zdaję sobie sprawę, że będą osoby, które na podstawie tego co pokaże w filmach i napiszę na blogu, wyrobią sobie zdanie na temat pracy kierowcy " Tira ". Staram się pokazywać i pisać obiektywnie i jak najbardziej zgodnie z realiami jakie mnie otaczają. Nie mam zamiaru nikogo wprowadzać w błąd, pokazując i pisząc nieprawdę. Praca kierowcy " Tira" jeżdżącego po Unii na przeżutach ma dużo plusów, ale również bardzo dużo minusów. Osoby, które chcą zostać kierowcami " Tira" i mieszkać w kabinie po trzy tygodnie z dala od rodziny, powinni być tego świadomi. Tą pracę należy co najmniej bardzo lubić lub ją pokochać.