Grenoble - Przyjazd i spotkanie - cz.2

Na załadunek musiałem przejechać ok. 90 km od miejsca mojego ostatniego rozładunku. Moim celem było miasto Le Pont De Claix. Na początku jednak miałem w wiadomości napisane, że mam się kierować na miasto Grenoble, w sms-ie dostałem nazwę miasta wraz z kodem pocztowym. Dokładny adres załadunku miałem dostać w drugim sms-ie w trakcie, gdy będę już jechał. Miasto Le Pont de Claix leży tuż za miastem Grenoble i obydwa miasta są ze sobą tak połączone, że trudno jest zauważyć kiedy przejeżdża się z jednego miasta do drugiego. Jakimś dziwnym zbiegiem okoliczności, jako cel dojazdu na mapie wybrałem właśnie miasto Le Pont de Claix ,ponieważ widziałem, że tam właśnie znajduje się duża strefa przemysłowa zwana - Zoną. Jechałem już kierując się w stronę Grenoble, gdy otrzymałem drugiego sms-a z dokładnym adresem. Otworzyłem wiadomość i przeczytałem dokładny adres, który wydał mi się znajomy.
- Le Pont De Claix - Pomyślałem
- Przecież to jest to miasto, które wpisałem w mapę - mówiłem.
- Ale miałem nosa - ciągnąłem dalej
- Zjadę na parking i wpiszę dokładną nazwę ulicy.
Tak też zrobiłem. Na parkingu przeczytałem nazwę firmy, zanotowałem w swoim notesie i mój wzrok zatrzymał się na wyrazie ADR, który był w wiadomości.
Już wyjaśniam co ten skrót oznacza.
ADR - Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych.
ang. European Agreement concerning the international carriage of  Dangerous Goods by Road
- O,o - Pomyślałem, czyli moim ładunkiem dzisiaj są a-de-ery, tak się mówi w języku kierowców.
Czyli, otwarte pomarańczowe tablice z przodu na ciągniku i z tyłu na naczepie, jazda z prędkością max. 80km/h, zakaz wjazdu praktycznie do wszystkich tuneli, które są na terenie Niemiec i Francji oraz zakaz poruszania się po drogach objętych takowym zakazem.itd.
- No to nieźle się zapowiada - pomyślałem - i rozejrzałem się dookoła.
Pogoda nie rozpieszczała, sprawdziłem temperaturę jaka panuje na zewnątrz, na wyświetlaczu zobaczyłem minus 5 stopni C. Padał śnieg, raz mocniej, raz słabiej, czuć było, że na drodze jest trochę ślizko. Ogólnie aura zimowa, biało, zimno i wietrznie.
- Ciekawe co to ładunek i jak daleko będę z tym jechał - pomyślałem.
I w tym momencie przedemną zaczęły ukazywać się przepiękne góry, nie były dość wyraźne ponieważ widoczność była słaba i panowała lekka mgła, ale można było dostrzec, że te góry są bardzo piękne i niespotkane. Bardzo wysokie i bardzo strome. W wielu miejscach dosłownie pionowe ściany skalne, jak by ktoś przyszedł i je wypchnął z ziemi i zostawił. Zbliżałem się do nich i oniemiałem z wrażenia. Szczyty były schowane w chmurach, ja jechałem dalej i je podziwiałem. W pewnym momencie spostrzegłem, że właśnie wjeżdżam do miasta Grenoble. Odrazu zapamiętałem tą nazwę, sięgnąłem po aparat i zacząłem robić zdjęcia.

Jechałem, podziwiałem góry i zbliżałem się coraz bardziej do zabudowań miasta. Nie mogłem oderwać wzroku od nich, były z dwóch stron drogi, coraz większe i coraz piękniejsze coraz bardziej wyraźne. Niesamowite uczucie, gdy ogląda się naturę w takim wydaniu, naszą planetę Ziemię, która jest taka piękna, nie mogłem się napatrzeć, oczywiście nagrałem kilka filmów, które będą w kolejnych częściach"Życie w trasie". I pamiętam co myślałem w tamtej chwili. Jaką dużą przyjemność daje praca kierowcy, można zobaczyć tyle pięknych miejsc w których prawdopodobnie nigdy bym nie był nie będąc kierowcą. Ja w  mojej ciężarówce jadę sobie i podziwiam to wszystko. Teraz jestem tu, za godzinę gdzie indziej, a jutro to nawet sam nie wiem gdzie będę i to jest piękne. Jechałem dalej i wiedziałem, że to miejsce napewno zapamiętam. Postanowiłem, że jak przyjadę tutaj na wiosnę albo latem to zrobię film o tym pięknym miejscu. Zerknąłem na mapę i zobaczyłem, że jestem prawie u celu, jeszcze parę zakrętów, dwa ronda, skrzyżowanie ze światłami i powinienem zobaczyć firmę do której jadę. I ta też się stało. Zobaczyłem bramę wjazdową i obok znak nakazujący samochodom ciężarowym jechać dalej, więc pojechałem tak jak wskazywał znak. Po przejechaniu jakieś 500 m, dojechałem do drugiej bramy, gdzie znajdowało się biuro w, którym byli przyjmowani kierowcy i parking dla samochodów ciężarowych.

- No to jestem na miejscu - powiedziałem - rozglądając się dookoła, ponieważ z tego parkingu również było widać te piękne góry. Na parkingu stało kilka ciężarówek, praktycznie same cysterny. Po mojej lewej stronie, na bardzo dużym terenie rozciągała się wielka fabryka, kilka dość wysokich kominów, dużo budynków. Co jakiś czas na parking ktoś przyjeżdżał, to zaś ktoś wyjeżdżał.
- Acha, to tutaj będę ładował te ADR - y, chyba to będą jakieś chemikalia - pomyślałem. Ubrałem się w moje ubranie robocze czyli, kamizelka, buty, założyłem czapkę na głowę i poszedłem do biura. W biurze, bardzo sprawnie poszło mi załatwienie papierów. Było więcej wypisywania niż przy zwykłym ładunku, ale nie było żadnego problemu ponieważ był tam wzór w j.polskim jak należy wypełnić wszystkie dokumenty. W dokumentach należało podać nazwę firmy, imię nazwisko kierowcy, numery rejestracyjne ciągnika i naczepy, numer załadunku tzn, awizacja. Wszystko wypisałem bardzo szybko i oddałem wypełnione dokumenty pracownikowi, który tam pracował. Pan ten obejrzał wypełnione dokumenty, kiwnął głową mówiąc - ok i poprosił mnie okazanie dokumentów mojej ciężarówki ,instrukcje pisemne, które muszę posiadać przewożąc ładunek ADR i dokument potwierdzający ukończenie kursu ADR, który oczywiście posiadam, bez takiego dokumentu nie zostałbym załadowany. Nie miałem tych dokumentów przy sobie, były w ciężarówce, powiedziałem, że nie ma problemu i że zaraz je przyniosę.

Wyszedłem z biura i udałem się w kierunku parkingu. Szedłem szybkim krokiem, ponieważ chciałem jak najszybciej się załadować i ruszać w trasę. Wszedłem na parking, rozejrzałem się ponim i to co zobaczyłem, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. To co zobaczyłem spowodowało, że stanąłem tam jak wryty, dosłownie stałem tam jakby mi się buty do asfaltu przykleiły, stałem tam i zaniemówiłem z wrażenia. Stałem i myślałem, co za dzień, co za niespotykane rzeczy dzieją się w tym mieście, mieście Grenoble, które zapamiętam na całe życie, te piękne góry ,które wywarły na mnie takie wrażenie, że dosłownie niemogłem przestać o nich myśleć i teraz to na co patrzą moje oczy. Przedemną stała cysterna, która była zwykłą cysterną, taką jaką spotyka się na europejskich drogach, ale ciągnik, który ciągnął tą cysternę już nie był takim zwykłym ciągnikiem, które spotyka się na europejskich drogach. Cysternę ciągnął prawdziwy, amerykański Kenworth, tak Kenworth nie taki, który jest odpicowany tylko do zdjęć, Kenworth, który każdego dnia ciągnął za sobą cysternę tak jak mój Man ciągnie naczepę. Kenworth w, którym siedział prawdziwy driver z krwi i kości. Kenworth, który też przyjechał się załadować, Kenworth ze sliperem taki, jakie widzi się na amerykańskich drogach. To co działo się potem, było jeszcze bardziej ekscytujące i do teraz nie mogę przestać o tym myśleć. Czekam na następne spotkanie i wiem, że ono nastąpi, jestem przekonany że nastąpi, niewiem tylko kiedy.